تیک تاک قلبم را می شنوم
۰
۰
پرنده کوچک غریبانه می خواند گاه گاهی
یک آواز غم آلود تکراری
۰
۰
چو اینک
۰
۰
نمی گویمت چه!!!
نگاه گفت : غمش را
چشم گفت : سکوتش را
دلواپسی فردا
یا امروز
چه فرق می کند
- جز آنچه زاده خود ماست چی می تواند در رسد؟؟؟-
احمقانه است
نمی گویمت چرا!!!
نگاری اگر داری
خدایی اگر داری
اگر هست ...
غیر لبخند کفر است
نمی گویمت چرا!!!
گر همیشه
همه جا هست
غیر لبخند کفر است
گر ازآن اویی
واو در تو
غیر لبخند کفر است
گر مرا می نگرد همیشه
گر هر آنچه رویایم هست آفریده اوست
غیر لبخند کفر است
غیر بودنش
خالی و متروک می سازد مرا
از مهمان چه توقع است؟!!!
گفته ام
بارها
روزگارم دفتری است
وصف جستجویش ...
تباهی خاکستر
شعله بر دل سیاهی روشن تر
اگر تو بودی
گل بود و شادی و شور
زیبایی خد ا نور
لطف و نگاه و ذوق
حسن و قرار و شوق
زمان مال ما بود
زمین بر پای ما بود
قلم در دستم
کلمات بر کاغذم
و تو
در باورم
« تو در باورم»
هستی
به خدا هستی
همیشه با منی
اویی که نیست منم
من.
اویی که می درخشد
ستاره ای است که
گرچه دور است
ولی
در باور من هنوز
روشن تر از همیشه
می درخشد
اویی که نیست
جرمی مانده است
که بازتابش خورشیدش را از یاد برده است
ماه ستاره نیست
ماه به نور خورشید زنده است
و اگر نیست
پشت حصارش پنهانی
به تماشای روشنایی خورشیدش نشسته است
There are two ways of spreading light
To be the candle
Or
the mirror that reflect it
اگه تو بودی......
آکنده از آرزویی محال
لبریز از حس سوزنده خواستن
سرشار از دلشوره
منتظر دیدار روی تو
انتظار
انتظار
انتظار
لب بسته
چشم ها خسته
دل پرپر زنان
قدم ها نه به این نه به آن.
انتظار
انتظار
انتظار
فرو غلتیده در هراس
پر از وسوسه
نیاز
دیوانگی
فکر در گور
دیوانگی
در فاصله ای که به دوری ستاره ای دیگر است
انگار
آرزویی محال در باور است
محال
محال
محال.
لعنت بر لغات من
لعنت بر زبان من
لعنت بر فاصله
لعنت بر خاطره!
باختم
آری
امروز من باختم
سوختم
به درونم
حس ابتذالم
بستر سیاه باطنم
ماهی افتاده در بستر سنگ
میلی معلق در فضای منگ
لول زنان
فریاد کنان بر پوچی محض
بی قرار
بغضی در گلو
فریادی در کلام
اشکی در لحظه سلام
در آرزوی فرجام!
تباهی خاکستر
شعله بر دل سیاهی روشن تر
دوده و غبار و مرگ
مانده و کناه و شرنگ
فاصله خیال رنج
خاطرهْ نگاه و درنگ
لعنت بر فاصله
لعنت بر خاطره!
اگر تو بودی
گل بود و شادی و شور
زیبایی خدا نور
لطف و نگاه و ذوق
حسن و قرار و شوق
زمان مال ما بود
زمین بر پای ما بود
سعادت قرین قدم هایمان
حضرت دوست میان نگاه هایمان
کاش تو بودی
کاش تو بودی
کاش تو بودی
لعنت بر فاصله
لعنت بر خاطره!
قلم در دستم
کلمات بر کاغذم
و تو
در باورم
« تو در باورم»
هستی
به خدا هستی
همیشه با منی
اویی که نیست منم
من باختم
سوختم
لب دوختم
اویی که نیست
منم
من.
اویی که می درخشد
ستاره ای است که
گرچه دور است
ولی
در باور من هنوز
روشن تر از همیشه
می درخشد
اویی که نیست
جرمی مانده است
که بازتابش خورشیدش را از یاد برده است
ماه ستاره نیست
ماه به نور خورشید زنده است
و اگر نیست
پشت حصارش پنهانی
به تماشای روشنایی خورشیدش نشسته است