و باران بارید امروز

سرسپردگی

 

پیروزی

 

غرور

 

آسودگی.

                                    شگفت زدگی

 

                                   به آسمان می نگرم

 

                                    قطره ای به سویم

 

                                    چشم می بندم

 

                                    گونه ام را لمس می کند

 

                                     لبانم را

 

                                    چشمانم

 

                                    می لرزم

 

                                     گونه ام را لمس می کند

 

                                    لبانم را.

 

                                   از پی هم 

 

                                    دانه

 

                                   دانه.

                                                                  فضا پراست

 

                                                                  از آوای بارش قطره ها

 

                                                                   غرش آسمان

 

                                                                   هجوم دانه ها

 

                                                                   آوازه خوانی قطره ها

 

                                                                   رقصیدن برگ ها

 

                                                                   گردش شور

 

                                                                   شرر حور

 

                                                                   موعد قرار

 

                                                                   به سر می آید انتظار؟

مانده ام

 

و هنوز 

 

به آسمان نگاه می کنم

 

از پی کسی

 

منتظر تلولوی

 

درخششی

 

موهبتی.

                                زندگی

 

                                 یعنی

 

                                 قصه سرسپردگی ذرات

 

                                                                    هنوز باران می بارد

 

                                                                    و من ایستاده ام

 

                                                                   بر سر قرار

 

                                                                   عاشقانه

 

                                                                  هنوز.

 عشق

 

 میل پرمخاطره قطره هاست

 

 قطره هایی که دورند

                                  فاصله

 

                                   تصنیف هجرت است

 

                                                                شعر

 

                                                              کلام عاشق است             

  وصل

 

 راه یابی قطره هاست

 

  پیوستن روی گونه ای

 

  مژه ای

 

  لبی

 

  گلبرگ گلی

                                       صداها

 

                                       نواها

 

                                      هلهله نگاه ها

 

                                       در شاباش باریدن است

دریا ( ۲ )

گاه پری زادی می بینم

 

از دریا به من می نگرد

 

با لبخندی دل انگیز به سوی من میل می کند

 

و من

 

می شکفم

 

موجی که انگار مرا دوست ندارد

 

به پا می خیزد

 

کف بر لب می آرد

 

مرا با خود به ساحل باز می گرداند

 

و از رویای خویش جدا می سازد

 

شن آلوده

 

 سنگین

 

نمکین

 

به زیر کشیده شده

 

با صورتی خیس

 

از اشکی به شوری دریا!

 

 

امشب متلاطم هستم

 

ساحلی نمی یابم

 

دریای درونم ناآرام است و منتظری مدی دیگر

 

کاش هرچه زودتر خورشید طلوع کند

 

کاش بیاید

 

کاش می شد در این تاریکی

 

طلوع را به خاطر داشتیم

 

کاش روزگار قبل از تولد تاریکی را به یادمان می سپردند

 

لعنت بر فراموشی!

 

لعنت بر خاموشی!

 

حفظ اسرار سرمان را داد به نعره  باد

 

تاریکی شب بود که روز را روشن ساخت

 

کاش پایان خود نبودند  اسرار

 

کاش از پرده برون افتد  راز

 

کاش هرچه زودتر می آمد  او

 

کاش دلم را آرام کند  یار

.

.

.

دریا ( ۱ )

نوای دریا

 

 

به نواخت دریا گوش بسپار

 

خواندن آب بر خاک

 

همین که ما هستیم

 

آب و خاک!

 

گوش بسپار

 

از ورای آن هزاران نغمه عاشقانه به گوش می رسد

 

گوش بسپار.

 

 

موسیقی دریا

 

چیزی که نیازمند آموختنش هستیم

 

می آید

 

می آورد

 

پر از حباب می شود

 

 باز گردانده می شود

 

و باز دوباره می آید

 

باز نمی ایستد

 

باز نمی ایستد!!!

 

 

هیاهوی کودکانه ای در درونم موج می زند

 

پر از حس کودکی می شوم

 

که با بدن عریان در میان شالیزار می دود

 

انگار خبر مهمی از دریا آورده است

 

بابا برگشت؟!

 

من هم خبری دارم

 

روحم را عریان می کنم

 

و می گویم:

 

دوستت دارم

 

به پای تو نشسته ام

 

چون ساحل که سال هاست

 

موج ها را تحمل می کند

 

گاه سر از کف و آب به در می آرد

 

و گاه غرق می شود

 

در غم تو مانده ام

 

به پای تو نشسته ام

 

و نمی دانم

 

 از کی؟

 

و چرا؟

 

 

این سرنوشت ساحل است

 

که دریا بر بستر او بسراید

 

و خود چون کویر بی ثمر جلوه گر شود!