راه

راه؛

 

  تاریک

 

 

منزل؛

 

  بی نشان

 

 

دل؛

 

  ملول

 

 

قافله را جان به لب آمده

 

امید خلق تباه گشته

 

 

 

خطوط جاده

 

 بی انتها

 

  به تاریکی می گرایند

 

تنها سهم ما از یار  

 

 سیاهی زلفست

 

تاریکی را برایمان به ارمغان آورده

 

پرپیچ و خم و تار

 

دراز...

 

اسیر دست باد...

 

. 

نظرات 1 + ارسال نظر
فرزانه شنبه 18 شهریور‌ماه سال 1391 ساعت 19:02

سلام
قشنگ بود ولی بنظرم اگه کامل تر بنویسی بهتر مفهوم رو می رسونی
غم
عشق
تاریکی
نور
همه خوبه
نظر بنده حقیر بود!

برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد