« ستایش برای خداوندی که آسمان ها و زمین را آفرید و ظلمت و نور را پدید آورد و ....»*
سپاس برای آفرینش ظلمت؟؟؟
آری
سپاس به سبب وجود ابلیس؟؟؟
آری
آدمی به اختیار آفریده شده است...
« ملائکه : عقل بدون شهوت
انسان : عقل همراه شهوت
حیوانات : شهوت بدون عقل »**
تنها آدمی است که بر مدار ثابتی نمی زید
می تواند کالانعام بل هم اضل باشد
یا به سفر معراج برود که جان و بال فرشتگان بسوزاند.
شاید قصه آفرینش آدمی به سان پدری باشد که پسر بچه اش را به میدان بازی رها می کند
شاید ضربه ای نیز به پشت او می زند و می گوید: برو ببینم چکار می کنی؟؟؟
و تا پایان بازی تنها به نظاره می نشیند .
پایان که آمد دلجویی می کند از فرزند و او را از زخم و گرد میدان می رهاند
در آغوشش می گیرد....
آری
ملائکه سجده ام نموده اند و حیوانات بهر من آفریده شده اند
آنها بخشی از میدان بازی من هستند
سختی؟ چیست؟؟؟
غم؟ کدام؟؟؟
کودک به میدان بازی بسیار می افتد و گرد و زخم می نشیند بر پای او
ولی به همان سرعت افتادنش باز به پا می ایستد.
به گریه می نشیند و به همان سرعت فریاد خنده اش میدان را پر میسازد
دل آرام دار
او به نظاره من و توست
« اگر به جای تو بودم بر جذر و مد دریا گناهی نمی گرفتم
چرا که کشتی بر فراز آب است و ناخدا چیره دست
در این میان تنها معده من و توست که اندکی تعادل خود را از کف داده است»
* آیه 1 سوره مبارکه بقره
** روایتی از حضرت علی ( ع )
نیچه : این بخشی از طبیعت انسان است که همواره خطا کند.
«« ای آدم با همسرت در بهشت سکونت کن و از نعمت های آن بهرمند شو اما نزدیک این درخت نشوید .... »» ( بقره ۳۵ )
« ترس از خطا کردن ما را در قلعه میانحالی زندانی می کند. اگر قادر به فائق آمدن بر این ترس باشیم گامی مهم در راه آزادی خویش برداشته ایم»
باید با گلبرگ هایی همه باز به استقبال آغوش زندگی برویم...
هرگز آرزو مکن
خداوند را
در جایی جز همه جا
و در وقتی جز همیشه ببینی!
خدا را داشتن دیدن اوست
تنها خداست که نمی توان به انتظارش ماند!!
در انتظار خداوند به سر بردن
یعنی
درنیافتن اینکه خداوند در توست
انا الحق؟!!!