اوفتاد
در خلاء وهم انگیز
بستری پیدا شد
پایانی مهیا شد
انتها تصویر شد:
رستاخیز شاعری
ره یابی دانه ای
پیدایش نسیمی
عاقبت نیکی برای هر جزئی
بازگشت سالکی به خانه ای
رسیدن مسافری به کلبه ای
رجعت زائری به مرجعی
حکایت وهم انگیزی است
اوفتادن گل
جاری شدن اشک
وانهادن سر شاعری
رهاشدن قلبی
عاقبت
اجزاء رجعت را جشن می گیرند.
اما تمام
با قامتی خمیده
سری افکنده شده
در تاریکی فسرده
به کنجی خلوت پناه می برد
از تیره گی کناره می گیرد
و بر تاریکی می نشیند.
عاشق خسته
جز خواب
مجالی نمی یابد
مجنون
جز بیابان
ماُ منی ندارد
گنجشک ها
خرده نان ها را
تنها از پس کرم کفی مهربان
جستجو می کنند
و من دنیا را
از پس پشت نگاهی نوازشگر
به تماشا می نشینم
می ستایم
هرآنکه
لبخند می زند
بر صبح امید
طلوع صبح
آغاز امیدی تازه است
فرصت دیدار دوباره است
پایان انتظار عاشق بیچاره است.
اوفتاد
با قامتی خمیده
منظری خموش
بر خاک نشسته
گلبرگ ها جدا افتاده
پرچم ها خشکیده
گرده ها ریخته.
رها شد
اشکی
ازپس نگاهی
قطره ای به احتضار نشسته
در بند مژه ای.
شاعری خسته
بر زانو نشسته
سر وانهاده
آه بر لب به زنجیر کشیده
خیره بر سکوت انتظار می گرید.
قلبی آوازه خوان سکوت شیشه ای را می شکند
نگاهی عاشقانه مرهم ها را باز می بندد
زخمه همچنان می نوازد
قطره راه می یابد.
زخمه همچنان می نوازد
انتها پیش چشم ما نیست
تو را پایانی نیست.
شاخه گل
بیهوده
عطری را می سراید
گلبرگ ها
به زردی مرده
فریاد می کشند:
آزادی
شاعر
علی بر لب
دست بر زانو:
علی!!!
گرده ها
آلوده به خاک
در جدال با زمین
در تقابل با مرگ پاک
نجوا می کنند:
نسیم.
قطره زنجیر بر پای
بندی بر جان
حسرتی بر ذهن:
رهایی
زخمه همچنان می نوازد
انتها پیش چشم ما نیست
تو را پایانی نیست.
راه؛
تاریک
منزل؛
بی نشان
دل؛
ملول
قافله را جان به لب آمده
امید خلق سراب گشته
خطوط جاده
بی انتها
به تاریکی می گرایند
تنها سهم ما از یار سیاهی زلفست
تاریکی را برایمان به ارمغان آورده
پرپیچ و خم و تار
دراز
اسیر دست باد
.
«ازپای فتاده ام»