مرثیه ای برای شاخه ای گل ( ۲ )

اوفتاد

در خلاء وهم انگیز

بستری پیدا شد

پایانی مهیا شد

انتها تصویر شد:

رستاخیز شاعری

ره یابی دانه ای

پیدایش نسیمی

عاقبت نیکی برای هر جزئی

بازگشت سالکی به خانه ای

رسیدن مسافری به کلبه ای

رجعت زائری به مرجعی

حکایت وهم انگیزی است

اوفتادن گل

جاری شدن اشک

وانهادن سر شاعری

رهاشدن قلبی

عاقبت

اجزاء رجعت را جشن می گیرند.

اما تمام

با قامتی خمیده

سری افکنده شده

در تاریکی فسرده

به کنجی خلوت پناه می برد

از تیره گی کناره می گیرد

و بر تاریکی می نشیند.

عاشق خسته

جز خواب

مجالی نمی یابد

مجنون

جز بیابان

ماُ منی ندارد

گنجشک ها

خرده نان ها را

تنها از پس کرم کفی مهربان

جستجو می کنند

و من دنیا را

از پس پشت نگاهی نوازشگر

به تماشا می نشینم

می ستایم

هرآنکه

لبخند می زند

بر صبح امید

طلوع صبح

آغاز امیدی تازه است

فرصت دیدار دوباره است

پایان انتظار عاشق بیچاره است.