هواخواه توام جانا

 

 

 

 

            و میدانم

 

 

 

                    که می دانی

عشق

عشق به نور می ماند

 

و عاشق به گیاه

 

نور است که گیاه را می پروراند

 

و پرفایده اش می سازد

 

به خاطر نور است که درخت بالا می رود

 

و رشد می کند

 

و نور است که

 

رخسار درخت را زرد و نحیف می سازد

 

بار از درخت می ریزاند

 

برگ هایش را دانه دانه بر خاک می کشد

 

و او را عریان می سازد

 

و رهایش می کند

 

رها

انتظار جمعه

سحر می دمد؟

 

آری

 

اما کی؟

 

منتظریم؟

 

آری

 

اما چگونه؟

 

مقابل یا کنار

 

مسئله این است.