خدای من
به هرچه می نگرم
هرآنچه که هست
ازآن توست
هرآنچه که اطرافم هست
آفریده توست
در احاطه توام
و خود نیز آفریده تو.
و همه امیدم:
هرکه و هرچه جز تو بخواهم و بخوانم
آفریده توست
و ازآن تو
و راهم راه تو.
به هر که دل ببندم
به تو دل بسته ام
به هر که بپیوندم
به تو پیوسته ام
گریزی نیست.
می خندم
چراکه می دانم مرا می بینی
میگریم
چراکه می دانم می دانی
ازآن توام
ازآن توام
ازآن توام
مگر همه چیز ازآن تو نیست؟
مگر همه را نیافریده ای؟
پس عشق می ورزم ..............
گریزی نیست ـ هرچه که هست ازآن یکتایست
که آفریده است هرچه که هست
گریزی نیست ـ مشرق و مغرب اوراست
و ستایش او را سزاست
« الحمد الله رب العالمین »
من
نشسته ام اینجا
تنها
چشم بر دیوار
همجوار شب
در بستر خار
اینجا.
چشم هایم در حجاب تاریکی مرده
جانم از زخم خارها پاره پاره
روحم در فرار از تنهایی خردکننده آواره
نشسته ام
شب های بسیار
به امید
لبخندکی
اشارتی.
مگر مرا نیافریده ای
مگر ازآن تو نیستم
پس چه؟
دیگر آتشت چرا مرا؟
قهرت چرا؟
من از آن توام
مرا در امتحان وامگذار
من چون کودک گم شده رها شده از دست مادرم
ضجه می زنم
التماس می کنم
مرا در امن لطف دائم خود پناه ده.
به تاریکی شب که در نگاه او نشسته
سوگند
به زخم های خون چکان من که آتش را به لبان او وام داده
سوگند
به آوره گی روح من در تاب گیسوی مواج در دست باد
سوگند
سزای من این نباشد
هرچه وهم و خیال از آن من
فراق و تردید و عذاب از آن من
ابلیس مرا خود می خواند
و تو گفته ای بخوان:
« بخوانید مرا تا اجابت کنم شما را»
و نگاه تو بر من
اگر گرمی حضورت
دست یاریت نباشد
من چه کنم با این همه؟
گر تو مرا نخواهی
چه کنم؟
گر مرا از خود ندانی
چه؟
گر مرا برانی
وای ...
دستم را بگیر
دستم را بگیر
گر تو بخواهی
حساب تمام است
آوار تمام است
فقر و واهمه تمام است
تمام .
هرگز آرزو مکن
خداوند را
در جایی جز همه جا
و در وقتی جز میشه ببینی
خدا را داشتن دیدن اوست
تنها خداست که نمی توان به انتظارش ماند!!!
در انتظار خداوند به سر بردن
یعنی
درنیافتن اینکه خداوند در توست.