پسرکی نشسته
سر به گریبان فرو برده
به امید فردای خویش
چو برگی که به خورشید می نگرد
در ره آرزوهای خویش گام نهاده
وصال؟
...
سرخی؟
آری
باد و باران؟
آری
ریزش؟
آری
مرگ؟
.
مسافری سبکبار
در رهی بی انتها
پی نور می رود.
جاده راست
بالا و پست
به انتها می رسد.
مسافر خسته
گم گشته
از پی مقصد نرسیده
به اندوه پناه می برد.
مهتابی دل انگیز
باران ریز ریز
سرما تیز تیز
مسافر خوابیده هیس هیس .
رویایی شیرین
لبخندی بر لب
معشوقی دیرین
صیاد به کمین .
بستر سخت
پادشاه بی تخت
خواب لخت لخت
کو ستاره بخت؟؟؟
بیدار شو
وقت رفتن است
فکر امروز باش
دوش گذشته است.
کوله بارت را دوباره ببند
دیر زمانی است سفر را از یاد برده ای
ره در انتظار قدم های توست
گام هایت از پی پیمودن توست
بیدار شو
وقت رفتن است.
گردشی در سرسرای وجود
به دنبال سرزمین جود
طفلی گریان از پس فراق
مردکی خندان پراز میل و اشتیاق
از دستان طفل نور می پاشد
از چهره مرد هوس شیهه می کشد
در میدان حضور مرد می خرامد
در چاله قصور کودک دعا می خواند
کودک پای می فشارد
به من نظر می کند
مرا می خواند
شعله می افکند
مردک فرمان می دهد
رنگ می طلبد
به هوس میل می کند
به لذت می افکند
روی می راند
رود به سوی دریا شدن جاری است
دانه هوای ریشه شدن درسر دارد
هوای گرم روبه تعالی جریان می یابد
و روح در جستجوی او است
مهم نیست چقدر طول بکشد
مهم رسیدن است
روح به او نظر دارد
رسیدن انگاره اوست
هرگز راهش را گم نمی کند
همانگونه که آب به بالای کوه جاری نمی شود
او در جستجو است
به دنبال کشف اوست
چو قطره ای که از پس باران سحرگاهی بر برگ گلی برجای مانده است
هوای جمع شدن درسر دارد
منتظر لحظه طلوع می ماند
شعر عروج می خواند.
همه ما به عشق محتاجیم
عشق به اندازه خوردن و آشامیدن بخشی از سرشت انسان است.
گاهی در تنهایی صحنه ای زیبا می بینیم بدون لذتی ؛ زیبا نیست وقتی کسی نیست..
باید از خود بپرسیم چند بار کسی از ما عشق خواسته است و ما روی برگردانیده ایم؟
چند بار تا کنون هراسیده ایم برای نزدیکی به کسی که دوستش داشته ایم؟
از تنهایی احتراز کن. تنهایی همچون اعتیاد به خطرناک ترین مخدر است.
اگر دیگر غروب برایت معنایی ندارد
اگر خسته ای از بودن
فروتنی پیشه ساز و درپی عشق برو.
و بدان هرچه بخشنده تر باشی بیشتر بهره مند خواهی شد. ...