رویا

و اینک

 

بر ساحل عشق تو قدم می نهم

 

بر ماسه ها و کف ها

 

موج های وحشی ردپایم را در خویش حل می کنند

 

و باد کف ها را از بین می برد

 

اما

 

دریا و ساحل جاودانه می مانند.

 

 

اسکار وایلد می گوید: جامعه می تواند جنایت کاران را ببخشد اما هرگز یک رویا پرداز را نخواهد بخشید.

 

اما قانون حیات ما را به رویا پردازی وامی دارد.

 

هرگز نباید از دیگری بپرسیم: در زندگی ات چه می کنی؟

 

پرسش یک انسان خردمند چنین است: آیا به رویاهایت وفادار هستی؟

 

با این پرسش او را در مقام پاسخ گویی قرار می دهیم.

 

دیگران را وادار می کنیم به اهمیت حرکاتشان در زندگی بیندیشند.

 

در اغتشاش روزمره مکثی ایجاد می کنیم و با هستی روبرو می شویم.

 

در برابر این پرسش به پاسخی نیاز داریم.

 

ما تجلی اندیشه خداوندیم. او انتظار دارد زندگی ما سزاوار این باشد.