زندگی من

 

 هماره

 

سخاوت زندگی

 

بسی بیش از لیاقت من بوده است

 

افزون تر از آنچه هستم

 

سهمم داده است

 

بیش از آنچه سودمند باشم

 

سودم داده است

 

این ِِِ زندگی من است

 

 

او

 

به تمامی

 

در وجود من می زید

 

فرمانروا اوست

 

و سیطره او بسیار افزون تر من است

 

او به وسعت آفریده هایش می زید

 

به شکوه زیبایی

 

به ژرفای اندیشه.

 

 

 

دست او

 

همراه نسیم

 

برگ برگ هر روییده را می سوید

 

بالش را

 

بر سر

 

همه مخلوقات می گستراند.

 

 

هر قطره

 

به اذن او

 

به سوی حور پرواز می کند

 

 

هر حبه

 

به رخصت او

 

سر به افلاک می ساید

 

 

هر آفرینش تازه ای

 

پیامی از سوی اوست:

 

"هنوز به تو می نگرم

 

به تو امیدوارم"

 

 

او در لحظه لحظه زمان جاریست

 

همراه تک تک نفس های توست

 

آگاه از شمار ضربان قلب توست

 

او با توست

 

 

لختی رها کن

 

دمی فرو بگذار

 

اندکی بیاندیش

 

در ژرفای وجودت

 

در بطن رویا و باورت

 

او را می یابی

 

می بینی که در پی توست

 

و به قدر وجودت

 

تو را لبریز می کند

 

و به سعی حضورت

 

قریب می شوی

 

 

آری

 

او از پس همه فاصله هایت

 

هنوز به تو لبخند می زند

 

تو را باور دارد.

 

تو راهی نداری

 

ولی

 

راه او مسدود شدنی نیست

 

تنها سد این مسیر

 

تویی

 

اگر از خود عبور کنی

 

خودخواهی مشمئز کننده را رها کنی

 

به سوی او عروج می کنی

 

 

راه هموار است

 

پای راهوار است

 

و منزل تو را فریاد می زند

 

هرچه بیشتر فروبگذاری ضمیمه های خودخواهیت را

 

رهایی سبک تر می شود

 

او نزدیک تر می شود

 

نزدیک تر از نزدیک ترین.

 

 

اگر بدانی

 

 

او

 

همیشه می در خشد

 

هر چند

 

تو چشم بسته باشی