راه؛

  تاریک

منزل؛

  بی نشان

دل؛

  ملول

قافله را جان به لب آمده

امید خلق سراب گشته

خطوط جاده

 بی انتها

  به تاریکی می گرایند

تنها سهم ما از یار سیاهی زلفست

تاریکی را برایمان به ارمغان آورده

پرپیچ و خم و تار

دراز

اسیر دست باد

. 

«ازپای فتاده ام»