هماره

سخاوت زندگی

بسی بیش از لیاقت من بوده است

افزون تر از آنچه هستم

سهمم داده است

بیش از آنچه سودمند باشم

سودم داده است

این ِِِ زندگی من است .

دست او

همراه نسیم

برگ برگ هر روییده را می سوید

بالش را

بر سر

همه مخلوقات می گستراند

هر قطره

به اذن او

به سوی حور پرواز می کند

هر حبه

به رخصت او

سر به افلاک می ساید

هر آفرینش تازه ای

پیامی از سوی اوست:

"هنوز به تو می نگرم

به تو امیدوارم".

او در لحظه لحظه زمان جاریست

همراه تک تک نفس های توست

آگاه از شمار ضربان قلب توست

لختی رها کن

دمی فرو بگذار

اندکی بیاندیش

در ژرفای وجودت

در بطن رویا و باورت

او را می یابی

می بینی که در پی توست

و به قدر وجودت

تو را لبریز می کند

و به سعی حضورت

قریب می شوی

او از پس همه فاصله هایت

هنوز به تو لبخند می زند

تو را باور دارد.

تو راهی نداری

ولی

راه او مسدود شدنی نیست

تنها سد این مسیر

تویی

اگر از خود عبور کنی

خودخواهی مشمئز کننده را رها کنی

به سوی او عروج می کنی.

راه هموار است

پای راهوار است

و منزل تو را فریاد می زند

هرچه بیشتر فروبگذاری ضمیمه های خودخواهیت را

رهایی سبک تر می شود

او نزدیک تر می شود

نزدیک تر از نزدیک ترین.

اگر بدانی

اگر بگذاری

وجود تو سراپرده اوست

ماوای او ِ باور توست

فهم تو آرامش توست

او

همیشه می در خشد

هر چند

تو چشم بسته باشی.