اگر تو بودی ( ۱ )

اگه تو بودی......

 

آکنده از آرزویی محال

 

لبریز از حس سوزنده خواستن

 

سرشار از دلشوره

 

منتظر دیدار روی تو

 

انتظار

 

انتظار

 

انتظار

 

لب بسته

 

چشم ها خسته

 

دل پرپر زنان

 

قدم ها نه به این نه به آن.

 

 

انتظار

 

انتظار

 

انتظار

 

فرو غلتیده در هراس

 

پر از وسوسه

 

نیاز

 

دیوانگی

 

فکر در گور

 

دیوانگی

 

در فاصله ای که به دوری ستاره ای دیگر است

 

انگار

 

آرزویی محال در باور است

 

محال

 

محال

 

محال.

 

لعنت بر لغات من

 

لعنت بر زبان من

 

لعنت بر فاصله

 

لعنت بر خاطره!

 

 

باختم

 

آری

 

امروز من باختم

 

سوختم

 

به درونم

 

حس ابتذالم

 

بستر سیاه باطنم

 

 

ماهی افتاده در بستر سنگ

 

میلی معلق در فضای منگ

 

لول زنان

 

فریاد کنان بر پوچی محض

 

بی قرار

 

بغضی در گلو

 

فریادی در کلام

 

اشکی در لحظه سلام

 

در آرزوی فرجام!

 

 

 

تباهی خاکستر

 

شعله بر دل سیاهی روشن تر

 

دوده و غبار و مرگ

 

مانده و کناه و شرنگ

 

فاصله خیال رنج

 

خاطرهْ نگاه و درنگ

 

لعنت بر فاصله

 

لعنت بر خاطره!

 

 

اگر تو بودی

 

گل بود و شادی و شور

 

زیبایی خدا نور

 

لطف و نگاه و ذوق

 

حسن و قرار و شوق

 

زمان مال ما بود

 

زمین بر پای ما بود

 

سعادت قرین قدم هایمان

 

حضرت دوست میان نگاه هایمان

 

کاش تو بودی

 

کاش تو بودی

 

کاش تو بودی

 

لعنت بر فاصله

 

لعنت بر خاطره!

 

 

قلم در دستم

 

کلمات بر کاغذم

 

و تو

در باورم

 

« تو در باورم»

 

هستی

 

به خدا هستی

 

همیشه با منی

 

اویی که نیست منم

 

من باختم

 

سوختم

 

لب دوختم

 

اویی که نیست

 

منم

 

من.

 

اویی که می درخشد

 

ستاره ای است که

 

گرچه دور است

 

ولی

 

در باور من هنوز

 

روشن تر از همیشه

 

می درخشد

 

اویی که نیست

 

جرمی مانده است

 

که بازتابش خورشیدش را از یاد برده است

 

ماه ستاره نیست

 

ماه به نور خورشید زنده است

 

و اگر نیست

 

پشت حصارش پنهانی

 

به تماشای روشنایی خورشیدش نشسته است