آنچه ما را ساخته
دانه دانه سلول هایمان نیست
مولکول ها نیست
آنچه ما را ساخته
نگاه مان است
باورمان
اندیشه پنهانمان
ولی آنچه ما را در ذهن دیگران می سازد
نمایشمان است
و این برهه انگار
تنها زمان نمایش است
همه چیز پوشالی است
زندگی گم شده است.
بودن در نمایش دادن است
صحنه ؛؟
همین جاست
بازیگران ؛؟
همین مردمند
نقش ها ؛؟
همین آدم هایند
همین خنده های توخالی است.