قربان

 

 

خلیل فرزندش را تقدیم کرد 

 

کسی ؛ درهمی 

 

دانه ای 

 

... 

 

من هیچ ندارم 

 

ندارم جز انچه تو عطا فرموده ای 

 

هر زمان اراده کنی از آن توست   

 

تقدیمی من : 

 

من 

 

یعنی بازگشت !!!   

 

امیدم 

 

روشنی بخش روزهای تارم ؛ 

 

بازپس گرفتن آنچه است که عطا نموده ای  

 

انتظار: 

 

عمر 

 

منتظر: 

 

من 

 

می مانم با امید  

 

 تقدیم: 

 

هر زمان که بخواهی 

 

از آن توست گر بپذیری 

 

 

 

از آن توست 

 

جان امانت من است 

 

و من در گوشه ای از این تن خاکی پنهانش کرده ام 

 

دور از چشم اغیار 

 

دست نخورده 

  

حفظش کرده ام   

 

« منتظرم» 

 

 

 

قربان یعنی بدانی چقدر از آن اویی؟ 

 

یعنی قربانی کردن امیال و خواسته ها در مقابل خواسته او 

 

یعنی بدانی چقدر عاشقی 

 

نه چقدر عاقل. 

 ...

 

.. .