تنها با آنی
همه چیز عوض می شود
در لحظه باید زیست
با تک تک نفس ها
هر نفسی که از دست رود
نفس بعدی در تکاپو است
به جمله ای
یادی
اشارتی
همه چیز رنگ می بازد
هرچه حس خوب متبلور بود
آب می شود
همه دلتنگی ها
تلی می سازند
به شکوه دیروزها
و باید به بالا نگریست!!!
هر لحظه پلی است
میان قبل و بعد
از پل می گذریم
ناچار به جلو باید نگریست !!!
به کجا نگریستن هنر ماست
آری
چگونه نگریستن هنر ماست
می توان بر گذشته حسرت خورد
خموش
می توان در رویای آینده زیست
مسدود
تو همیشه روی پلی
سقوط از بلندای بودن تو را فریاد می کشد
گریزی نیست
پل به پیش می رود
می توانی بمانی یا بازگردی
بخوابی یا با خیال همرا شوی
پل به پیش می رود
و ذرات بیشتری از تو را در برمی گیرد
پل می تواند مبدا پرواز باشد
شکوه بلندی را متبلور سازد
راه رسیدن باشد
شوق سفر و شور رفتن باشد