در این لحظات برف
سرمست از سپیدی فضا
دست ها
در پی دستی گرم که گشاده باشد
چشم ها در پی محفلی گرم
که روشن باشد.
با وقار
رقصان در فضا
آرام
برف ؛
پیش قراول موهبتی است که می آورد فردا !!!
لذت چشم ها
خلسه ذهن
و لبخندی که به قربانگاه نگاه تو می رود
اینک.
خرامیدن برف
رقصان برف
سرمای گرمابخش برف
پالودگی است بر پیکر زنگار گرفته اینک.
گر بر آن سریم که تازه شویم
از نو بسازیم
به استقبال ویرانگی دوش باید رفت
چو طبیعت
چو اینک.
زندانی حصار اندیشه خویش
دست و پای بسته دیروزهای رفته
به اسارت خود نشسته ایم
و آگاهی
چونان پر پرواز
بر فراز حصارها
می خواند غزل معرفت خویش
چو ...؟
:))))
سلام قشنگ بود.