روزی از میکل آنژ پرسیدند
چگونه است که می تواند چنین آثار زیبایی خلق کند.
او پاسخ داد : بسیار ساده است.
وقتی به قطعه مرمری نگاه می کنم مجسمه ای درون
آن می بینم.
تنها کاری که باید بکنم این است که
آنچه را به مجسمه تعلق ندارد دور کنم.
« درون هر یک از ما یک تندیس هنری پنهان است
و هر یک از ما چون یک مجسمه ساز است
که همه عمر را صرف شکوهمندترین تندیس هستی می سازد.
باید تصمیم به زدودن آنچه به ما تعلق ندارد بگیریم.
و کسی نمی داند چقدر فرصت باقی است.»
« هرچه می شود شبیه او باید شد.»
سلام رفیق
کمی خستم
ولی خوندمت
سر فرصت میام نقد میکنمت
فعلا
سلام
خیلی جمله زیبا و عمیقی بود امیدوارم همینگونه باشیم:)
وبلاگ من با شعر ارزو اپ شد
منتظر حضور سبز شما هستم
موفق باشید.....شوریده
سلام
با چندتا فایل بامه برای دانلود به روزم...
اگه اهل دانلود کردن فایل های جذاب هستی معطل نکن...
فعلا بابای...
سلام
امیدوارم خوب باشی
فکر کنم برای چندمین بار دارم می گم که وبلاگ منو عوض کن
اون قدیمیه رو پاک کن خواهشا و این جدیدرو (البته اگه دوست داری) بذار
ممنون میشم
مواظب خودت باش
خداحافظ
سلام علی آقا
خوبی؟
متن های جالبی نوشتین
.....
سلام رفیق
کوشی
به روز نکردی
سلام دوست من
بتراش ای سنگ تراش...
این چیزیه که هممون می خوایم...بهترین قالب...جانشین...باشیم
امیدوارم...
شاد باشی